De rijke geschiedenis van Hoogstudentenclub Brabo

De HSC Brabo werd in 1960 opgericht door een toenmalige tweedejaars van de KIHA (Katholieke Industriële Hogeschool Antwerpen oftewel Don Bosco) nml. Guido Robbroeckx. Het praesidium bestond toen uit een achttal personen, allen tweedejaars. Als clublied, en dit om te duiden op de Antwerpse achtergrond, werd de tekst van het wereldbekende nummer Cherio cherio herschreven tot het toenmalige eerste Braboclublied. Vermits de hogeschool toen uit nog niet al teveel studenten bestond heeft hetzelfde praesidium de zware taak van promotie en het organiseren van TD’s e.d. tweemaal achtereen op zich genomen, waarna het tijd werd de fakkel over te dragen aan een nieuwe generatie. Guido Robbroeckx heeft de club nooit uit het oog verloren, vermits hij na zijn studies les is gaan geven op de middelbare afdeling van Don Bosco, gelegen naast ons aller instituut. De club heeft dan een periode van sterke bloei en groei gekend, doch ook een aantal minder plezante ervaringen, nml. het overlijden van een aantal der praeses, waarvan één in het jaar dat hij de club voorzat.

Twee decennia lang had Brabo met den BP (Bordeaux-Paris, bij Frank en Lizette) een prachtig clubcafé, tot den BP in 2004 de deuren moest sluiten. We trokken dan naar het Molenhof aan den overkant vant straat, maar na iets meer dan een jaar moest ook die kroeg sluiten. Bij het (wederom) zoeken naar een nieuwe stamkroeg rees de gedachte om als Antwerpse club ook in het hartje vant stad een thuis te hebben. Zo hadden we vanaf 2005 twee clubcafés (Den Echo en Den Brem). In 2013 is er beslist om de Klimax als stamkroeg te nemen in plek van Den Echo omdat er al vaker hierheen werd getrokken door onze leden en de band met de Klimax clubs groter was dan met de Echo clubs.

Brabo was een tijd lang de grootste club van Antwerpen, wat niet echt evident was vermits de school toch niet echt in het centrum van deze metropool ligt. Het belang van onze studentenclub werd nog even duidelijk onderstreept, toen het toenmalige Praesidium (ergens rond 1974) samen met de Praesidia van Vulcanis en Mota (jammer genoeg teloorgegaan, doch hebben voor het bijeenhouden van een deel van het studentenpatremonium gezorgd, met de instandhouding van het “studentenmuseum”)(Voor meer informatie hieromtrent zie www.studiant.be) overgegaan is tot de oprichting van de Club van den A1. Het leverde voor de raad van bestuur van deze overkoepelende Antwerpse Hogenscholenclub ook meermaals leden en sporadisch zelf een praeses (de laatste Brabo-praeses was Wim Malfait die echter zijn jaar niet heeft uitgedaan wegens interne problemen bij de Club van den A1)

Bij KDG werden door de jaren heen de richtingen aangepast, ook de schoolgebouwen evolueerden, en zo kwam er naast de C-blok, later ook de B-blok bij (aan het begin van de jaren 80) en nog later de A-blok (aan het begin der jaren 90). Ook het aantal studenten en leden van ons aller clubje namen toe, met een hoogtepunt eind jaren 80 begin jaren 90, met meer dan 1000 leden (Waar is den tijd). Het is ook in de jaren 80 dat ons praesidium een nieuw clublied kreeg (Het huidige), wat geschreven werd door een toenmalige Cantor en Praeses, Lieven Schoonbaert. Het is ook gedurende die hoogbloei dat Brabo zijn grote bekendheid kreeg in Antwerpen. Doch, aan alle mooie liedjes komt een einde, en zo ook aan het succesverhaal van onze club. Medio jaren 90 was er namelijk de “vete” met de toenmalig verliezende opkomende ploeg, die toch ook een praesidium uit de grond stampten (“De Kaplaarzen”), waardoor Brabo te maken kreeg met een ledenverdeling over de twee clubs, ook het aanvaarden van het lidmaatschap van de Kaplaarzen als een club van den A1 zorgde voor het omslagen van een bladzijde, en zo was in 1994 Brabo de laatste der oprichtende clubs van den A1 die zijn lidmaatschap introk (ook den A1 heeft later problemen gehad en is dan twee jaar later, na wat financiële perikelen, een stille dood gestorven). Eind jaren 90 stierf ook de kaplaarzen een stille dood en werd een deel van de eenheid van de club teruggevonden. Een deel, want intussentijd speelden er nog twee factoren een rol in het minder goed draaien van Brabo, namelijk een zeer sterk dalende interesse in wetenschappen (zo ging de school terug van een goeden 1500 inschrijvingen naar een kleine 600), waardoor ook een aantal hogescholen dienden te fusioneren (wat resulteerde in de huidige KdG) en een aantal afdelingen samen kwamen te zitten , waardoor er ook meerdere praesidia op dezelfde locatie kwamen te zitten. Meer specifiek de studentenclub “de chips” zorgde weer voor een opsplitsing van het ledenbestand.

Toch gelukkigerwijs komen er na slechte jaren ook terug goede jaren, en het dient gezegd te worden dat Brabo wederom in de lift zat, en dit dankzij de goede leiding van de club door de praesessen Kersemans en De Maijer begin jaren 2000. Echter was er rond 2008 al spraken om van de richting Industriële Ingenieurs een universitaire richting te maken in de plaats van een hogeschool richting. Industriële Ingenieurs laten vallen was geen optie voor het toenmalig huidig praesidium, omdat dit een van de richtingen is waarmee we zijn begonnen. Echter konden we onze campus waar we al die jaren zaten ook niet achter laten. Hierdoor is er in 2016 gekozen geweest om te splitsen in 2 clubs met hetzelfde verleden: Hogeschoolclub (HC) Brabo en Universiteitsclub (UC) Brabo. Beide zouden nog nauw samenwerken, zeker met evenementen waar veel oud-praesidia naartoe komen (galabal, ouwzakkencantus, …).

Brabo heeft ook steeds voor vernieuwing gezorgd, doch het dient gezegd te worden dat een aantal mensen zich steeds wederom voor de club hebben ingezet en een eervolle vermelding verdienen. Jammer genoeg kan ik enkel die mensen vermelden die ik zelf live heb meegemaakt, deze zijn dan ook de gebroeders Malfait (Luk, Wim, Joost ofte Congo, Miel en Kwatta), Yves Gazin, Kevin de Rop (de enige erepraeses van de club), en mezelf. Doch ook mensen zoals Christel Jacobs, Peter Zegels, en de familie Poelmans verdienen het vermeld te worden. Mezelf (Koen De Haes v. Kleine) reken ik ook bij die mensen doch u verstaat dat dit subjectief is. Het enige dat nog vermeld dient te worden is dat Brabo ook geschiedenis heeft geschreven in Antwerpen en omstreken, omdat zij de eerste club was met een Marokkaanse Praeses (Mohamed Alloul). De geschiedenis van Brabo werd opgesteld in 2003 door Kleine en aangepast in 2005 door Ludo en wederom aangepast in 2017 door Jonathan Peeters.